Orta kuşak ülkeleri birbirine benzer

Kuzey yarım kürenin orta kuşağında yer alan ülkeler genelde birbirine benzer. İnsan faktörü açısından diyorum. İklimin insan üzerindeki etkisinden dolayıdır bu da. Tabii, bundan herkesin aynı, birbirine benzer olduğu sonucunu çıkarmayın. Böyle bir şey olmaz, olamaz. Ama bu, çoğunluk açısından doğrudur. Orta kuşakta yaşayan çoğu insan birbirine benzer. Çoğunluk orta zekâlıdır. Otoriteye karşı siliktir. İtaat eder. Sorgulamaz. Sürü psikolojisine sahiptir. Yönlendirilmeyi sever…

Kuzey yarım kürenin orta kuşağında yer alan ülkeleri sayarsak: ABD, İspanya, Portekiz, İtalya, Avusturya, Almanya, İsviçre, Fransa, Yunanistan, Bulgaristan, Sırbistan, Polonya, Çekya, Macaristan, Belarus, Rusya, Ukrayna, Türkiye, Irak, İran, Suriye vs. Arap ülkeleri, Pakistan, Hindistan, Bangladeş, Çin, Kore, Japonya…

Bana göre, İtalya edebiyatının en güzel kalemlerinden birisi olan Cesare Pavese’nin, ‘Tepedeki Ev’ adlı romanından küçük bir alıntı yapmak isterim. Şöyle:

“Ama biz İtalyanlar böyleyiz; yalnızca kaba güce boyun eğiyoruz. Sonra da, bu kaba güçtü, deyip halimize gülüyoruz,’ diye.

Cesare Pavese’nin bu cümlelerini okuyunca, gözümde ülkem ve orta kuşak ülkeleri canlandı. ‘Hep aynı,’ dedim.

Orta kuşak ülkelerinin insani anlamda en gelişmişi, Almanya ve Fransa’dır. Onların bile, yakın tarihleri bir rezalettir.

*

Cesare Pavese’nin ‘Tepedeki Ev’ adlı kitabını okudum.

Ve, beğendim.

*

Cesare Pavese ‘Tepedeki Ev’de, İkinci Dünya Savaşı’nın son demlerindeki İtalya’yı, kenti Torino’yu ve taşradaki yerleşim yerlerinin durumunu bir olay örgüsü içerisinde kurgulayarak yazmış.

Cesare Pavese’nin dili ve üslubu bence muhteşem! Keşke, çok önemli addedilen dünya klasiklerinin dili ve üslubu da Pavese’ninki gibi olsa! Evet, bazı dünya klasiklerinin anlatımları güzeldir, ama bazıları var ki, beni bile zorlar.

*

‘Tepedeki Ev,’

Can Yayınları’ndan çıkıyor. Çevirmen, Eren Cendey. Türü, roman. Sayfa sayısı, 224.

*

Kitabın arka kapak yazısı:

İtalyan edebiyatının en önemli adlarından biri olan “Cesare Pavese” romanlarında ve şiirlerinde çağdaş dünya sorunlarına, bu sorunları yaşayan insanların yazgılarına eğilmiş genç bir yazardı. Daha kırk iki yaşındayken 1950 yılında intihar ederek yaşamına son veren Pavese, “Tepedeki Ev”i yaşamının son yıllarında kaleme almıştır. İkinci Dünya Savaşı’nın bitimine yakın bir dönemde, faşistlere karşı yürütülen iç savaş sırasında kentten kaçıp uzaklara, çocukluğunun geçtiği yerlere giden öğretmen Corrado, geçmişte kısa süreli bir ilişki yaşadığı kadınla karşılaşır. Yaşadığı dönemin katı gerçeğinden ve belirsiz bir gelecekten kaçarken, savaşın acımasızlığından, anlamsızlığından derinden etkilenir, “Savaş bir gün biterse”, der, “şunu sormalıyız kendimize: Peki ya ölenleri ne yapacağız? Neden öldüler?”

-Mustafa Yıldırım – 08.03.202