İnsanı insan yapan, din değil; karakteridir

Evdeki misafirler sohbet ediyorlar, TV’de ki hocanın ‘gelinin kaynanası ve kayın babasına bakmak da zorunlu değil’ dediğini konuşuyorlar.

 

Bakar mısınız?

İşimiz afyona kalmış..

İşimiz hacıya hocaya…

Sizin kendi aklınız yok mu?

Kendi vicdanınız?

Tanrı, bakmanızı zorunlu kılmadı diyelim..

Zorunlu kılmadı, diye bakmayacak mısınız?

Tanrı’nın ödülü veya cezası olmasa bakmayacak mısınız?

Siz insan mısınız?

Siz nesiniz Tanrı aşkına?

Vicdanın önüne geçen anlayışların canı cehenneme!

Tanrı’nın, hacının, hocanın, dinin dediği değil; 

vicdanın dediği önemlidir.

Tanrı korkusuyla, din endişesiyle iyi işler yapanlar 

enbesillerdir,

cahillerdir,

insan olmaktan yoksun olanlardır.